Aklım üşür, bedenim üşür, yüreğim üşür; düşüncelerim üşümez...

Düşüncelerinin donmasını da beklersin ellerinle birlikte ama olmaz. Yapraklarla birlikte solar yüreğin belki ve savrulur. Uyum sağlarsın doğaya… Aynısını beklersin ama ne hikmettir düşüncelerin donmaz. Çarkın dişlisi gibi sonsuz defa döner sonsuz defa düşünürsün. O kadar çok ivmeye rağmen ısınmak imkansızdır.

Isınmayı beklersin. Düşüncelerinin biraz olsun seni rahat bırakmasını. Her şey ardında kalır her şey. Bir tek düşünceler bırakmaz peşini....​

“Aradan çok zaman geçer bazen. Bir kaç mevsim, bir kaç insan, bir kaç anı, bir kaç acı.. Her şey biter, hesaplar ödenir, defter kapanır. Sonra olmadık bir zamanda, olmadık bir yerde saçma sapan bir karşılaşma olur.

Sonra…

Sonra bir şey olmaz, olmasın da zaten. Sonra sadece gülümser insan. Acı acı derler ya, öyle… Öyle işte.

Zaten bu değil mi yaşamak denen karın ağrısının vasıfsız özeti!”​

İnsan beklenti içine giriyor, bekliyor bir şeyleri ama neyi beklediğini bilmiyor. Öylece, bir şeyler gelsin istiyor.

Hiç müdahale olmadan bir şeylerin olmasını bekliyor. Bırakalım, diyor, her şey yerli yerine düşsün.

Ellemeyelim...​

Hayat çok kısa, ne kırmaya gelir ne kırılmaya.. Bak yine akşam oldu..
Mutlu Akşamlar...​

Nasıl yazıldığından bir türlü emin olamadığım kelimeler gibi dolaşıyorum zaten bugünlerde. Ne yana gitsem sanki hep boş.... Bir köşesinde "basmayın" uyarısı bulunan çimlere dönüşüverecekmiş gibi kaldırımlar. Ve ince bir yağmur başlayacakmış gibi ardından. Ne olduğunu hiç bilemeyeceğim bir iç sıkıntısı yani. Kelimesi kelimesine hatırlamasam da, ana fikrini asla unutmayacağım cümleler gibi.

Bazen bir şeyi anlatmak bu kadar basittir işte. Seni anlayacağını bildiğin birine usulca tek kelime etmek yeter, sayfalarca cümle kurmak yerine. Bazen bütün hayatını içinden geçirebilecek birkaç kelime söyleyip, ellerinle bir cümleye tamamlamak gerek.

Oysa ne garip, şimdi tek kelime bile bulamıyorum ben...​

Söyleyecek şeyimiz olmadığından değil,
Söyleyecek çok şeyimiz var aslında ama
Bugüne kadar anlattıklarımız hiçbir işe
Yaramadığından konuşmak istemiyoruz...​

İnsan beklenti içine giriyor, bekliyor bir şeyleri ama neyi beklediğini bilmiyor. Öylece, bir şeyler gelsin istiyor.

Hiç müdahale olmadan bir şeylerin olmasını bekliyor. Bırakalım, diyor, her şey yerli yerine düşsün.

Ellemeyelim...​

Hayat bu "Geçiyor İşte
"Biraz dün"den,
Biraz bugün"den..
Biraz ömür"den,
Biraz"da Gönül"den..!​

Kalp taşımak ama onunla da ne yapacağını iyi bilmek. Ordan oraya savurmamak onu, herkese gözün kapalı teslim etmemek. Onunla yetişmek, onu eğitmek, aşırılıklarla beslememek.

Zihni yoldaş tutmak kalbe...​

Her kararı en çok ben olan, en çok bana yakışan yollardan geçmek için alıyorum.

Korku dozunda olduğu sürece iyidir derler, dinç tutar.

Umarsızca kararlar almakta tereddüt ettiren rabbime bugün de şükürler olsun.​